اخلاق علم‌آموزی از دیدگاه نهج البلاغه
سه شنبه ۶ دى ۱۴۰۱ ساعت ۱۶:۱۴:۱۸به گزارش روابط عمومی مدرسه علمیه حضرت معصومه خرمدره، استاد مظفری با عرض تسلیت ایام شهادت حضرت زهرا (س) گفت: ان شاالله خداوند معرفت و محبت و اطاعت و زیارت آن بزرگواران را روزیمان قرار دهد.
ایشان با اشاره به حکمت 147 نهج‌البلاغه گفت: مردم سه دسته اند: علم ربانی؛ آموزنده‌ای بر راه رستگاری، گروهی هم مثل پشه‌هایی که دست خوش باد و طوفان هستند و همیشه سرگردانند به دنبال هر سر و صدایی می‌روند و با وزش هر بادی حرکت می‌کنند نه از روشنایی دانش نور گرفتند و نه به پناهگاه استواری پناه بردند و امام علی(ع) می‌فرماید: یا کمیل! دانش بهتر از مال است زیرا علم نگهبان تو است و مال را تو باید نگهبان باشی. دانش فرمانروا و مال فرمانبر است. امیرالمومنین(ع) در حکمت 5 می‌فرماید: دانش، میراثی گرانبها و آداب، زیورهای همیشه تازه و اندیشه، آیینه‌ای شفاف است. با این فرمایشات ایشان بحث اخلاق علم‌آموزی را بیان نمود.
از جمله فضایل اخلاقی علم آموزی:1 .صبر، تمام علمای بزرگ با استقامت و صبر و مجاهدت به این مقامات علمی رسیده‌اند. حضرت در حکمت 55 می‌فرمایند: صبر دو گونه است: شکیبایی بر آنچه خوش نداری و شکیبایی بر آنچه دوست داری. 2.بلند همتی: انسان باید برای رشد و تعالی در زندگی دنیا و آخرت به دنبال معالی‌الامور باشد تا بداند در بحث علمی، معالی‌الامور کجاست و همان را بخواهد 3. شکرگزاری: شاه کلید در زندگی است. مقوله زندگی‌ساز و جریان‌ساز در حیات آدمی، مخصوصا در علم‌آموزی. حضرت در حکمت 435 می‌فرماید: "نشود كه خدا در شكر را به روى بنده‌اى بگشايد، در حالى كه، در افزون شدن نعمت را به رويش بسته باشد".
4. استفاده از فرصت‌ها: امیرالمومنین در حکمت 118 می‌فرماید: از دست دادن فرصت‌ها باعث اندوه است. کوتاهی در عمل یعنی فرصت‌سوزی. حالا در بحث علمی، به جای فرصت‌سوزی با برنامه‌ریزی، تلاش، مجاهده علمی می‌توان فرصت‌سازی کرد.
5. مسئولیت نعمت‌ها: در برابر تمام نعمت‌ها مسئولیم همچنین در وادی علم مسئولیت سنگین‌تر است.
6. وحدت علم و عمل: ایشان در حکمت 366 می‌فرماید: علم و عمل پیوندی نزدیک دارند کسی که دانست باید به آن عمل کند، چرا که علم، عمل را فرا می‌خواند اگر پاسخش داد می‌ماند وگرنه کوچ می‌کند.
7. تقوای الهی
8. تفکر: تعقل و تفکر مورد تاکید قرآن است. یکی از علل اصلی بدبختی بشریت همین عدم تعقل است. تفکر مطلوب علمی برای فهم مطالب علم، جزء لاینفک رشد علمی است. بدون تفکر علمی ذهن انسان به مثابه انبار برای ذخیره داده‌های علم است.
9. بخشش و سعادت: حضرت در حکمت 247 می‌فرماید: بخشش، بیش از خویشاوندی محبت می‌آورد.
10. تداوم عمل: حضرت در حکمت 278 می‌فرماید: کار اندکی که ادامه یابد از کار بسیاری که از آن به ستوه آیی امیدوارکننده است.
11. دعا، که لازمه‌ی زندگی انسان است و لازمه حیات بشر است.
در آخر به چند نمونه رذائل اخلاقی که مانع علم‌آموزی می‌باشد اشاره کرد: ا.خودپسندی، 2. بدگمانی، 3. حسد، 4. بخل ورزی، 5. عدم حق گرایی، 6. لجاجت که انسان را از فهم صحیح و اندیشه‌ی درست باز می‌دارد.