ویژه برنامه ۱۱ محرم در مدرسه علمیه خواهران خدیجه کبری(س)

به گزارش روابط عمومی مدرسه علمیه خدیجه کبری علیهاالسلام اولین روز مراسم ویژه‌ برنامه محرم روز سه‌شنبه مورخ 18مردادماه 1401 با سخنرانی حجت‌الاسلام والمسلمین دیرباز در این مدرسه برگزار شد.

مراسم با قرائت آیات قرآن و سپس دعای فرج شروع شد.

در ابتدای سخنرانی حجت‌الاسلام والمسلمین دیرباز گفت: در فرمایشات حضرت ایت‌الله بهجت هست که جهنمیان می‌گویند: لو کنّا نسمع و نعقل؛ کاش گوش می‌کردیم و تعقل می‌کردیم به بهشت می‌رفتیم. جهنمیان حسرت می‌خورند که چرا جهنمی شدند.

بهشتیان هم حسرت می‌خورند و می‌گویند که چرا کمتر اعمال نیک انجام دادیم؛ کاش به درجات بالای بهشت می‌رسیدیم.

بهشت در قرآن اسم‌های مختلفی دارد، و هرکدام درجات مختلف دارد؛ مثل شهر که مراتب محله‌های مختلف و بهتر و ارزشی دارد. بهشت نیز درجات مختلف دارد و هر کس به تناسب اعمال خود وارد بهشت می‌شود.

ایشان در ادامه به سند زیارت عاشورا اشاره کرده و افزود: آقای بهجت می‌گفت؛ من حسرت می‌خورم که چرا  روزی یک بار زیارت عاشورا خواندم. سند زیارت عاشورا سند قدسی است. زیارت عاشورا فرموده خود خداست.

در دو کتاب یکی در کامل الزیارات ابن قولویه و یکی هم صاحب المتهذب شیخ طوسی است.

در این دو کتاب از دو امام محمدباقر(ع) و  امام صادق علیه‌السلام زیارت عاشورا نقل شده و  زیارت عاشورایی که در کتاب‌ها گفته شده سجده ندارد، همان ادامه پایانی بدون سجده است.

فرمودند: اولین کسی که زیارت عاشورا خواند، امام حسین(ع) بوده و ایشان زیارت عاشورا را دوبار در روز عاشورا خوانده؛ یک بار قبل نماز ظهر و ادامه زیارت عاشورا آن قسمتی که در سجده خوانده می‌شود را بدون سجده خوانده‌اند و دومین بار نیز در حین جنگ خوانده‌اند. وقتی در جنگ امام زیارت عاشورا را خواندند در قسمت پایانی زخمی شدند و از اسب افتادند و اما سجده اجباری کردند. سجده‌ای که منتهی به شهادت شد و آن قسمتی که ذکر سجده است را در حال سجده خواندند.

پس از آن قسمت پایانی را در حالت سجده تبرکاً خوانده شد.

حجت‌الاسلام والمسلمین دیرباز در ادامه به مباحث مربوط به مصیبت و تکرار محرم پرداخت و گفت: "اللهم لک الحمد حمدالشاکرین لک علی مصابهم؛ مگر کسی در دنیا برای مصیبت شکر می‌کند؟"

"الحمدالله علی عظیم رزیّتی؛ خدایا ممنونم این همه بلا و مصیبت دادی". مگر بلا و مصیبت شکر دارد؟ داریم "لان شکرتم لازیدنّکم؛ اگر شکر کنید بیشتر و زیاد می‌کند". یعنی خدا مصیبت را زیاد کن؟ در پاسخ به این شبهه نکاتی را عرض می‌کنم: انسان‌ها یا بنده خدا هستند یا بنده شیطان؛ اگر بنده خدا شد اسان قطعا یک عبد می‌شود و کسی که عبد خدا شد عبد یک قدرت نامحدود می‌شود‌. عبد خدا شدن عین آزادی است.

اما عبد یک انسان محدود شدن انسان را محدود کرده و حبس می‌کند. عین زندانی شدن است. در دنیا سلاطین انسان‌ها را به بندگی و بردگی می‌گیرند، به عنوان نوکر و علام و کنیز.

و این الان هم هست، در پادشاهان جبّار داریم کسانی را که به بردگی می‌گرفتند کتف برده‌ها را سوراخ می‌کردند و طناب از سوراخ رد می‌کردند. ذوالاکناف، صاحب طناب که مال ماست. نشانه بر آن‌ها می‌گذارند همانطور که روستاییان گوسفندها را رنگ می‌کنند.

باید توجه کنیم داغ دیده شدن یعنی دل سوختن؛ داغ دیدن یعنی آن‌چنان داغ دل سوزانده که در تمام دنیا و عقبی و آخرت بنازیم که داغ حسین علیه‌السلام را نشانه ایشان را در سینه داریم، مصیبت حسین داریم. مصیبت از اصابت می‌آید. مصیبت یعنی اصابه.

وقتی تیری به هدف می‌خورد یعنی به هدف اصابت کرد. اگر خطا رود دیگر نمی‌شود گفت اصابت کرد.

اصاب، یصیب، مصیبه؛ یعنی تیر را به هدف زدن. در زندگی خدا به کسی مصیبت می‌دهد که او را هدف قرار دهد.

مصیبت اهدافی دارد، انسان دچار مصیبت می‌شود به شرطی که مصیبت یا موجب ارتقاء او در زندگی شود یا موجب کفاره گناهان او شود. اصابه؛ یعنی هدف گیری خدا برای تادیب انسان برای اینکه راه درستی برود.

حالا این راه درست یا فرد اشتباهاتی دارد که ما داریم: ما اصابک مصیبهِ من نفسک بیشتر مصیبت‌ها که به سراغ انسان می‌آید محصول رفتار خود انسان است؛ آبرو می‌برم، آبرو می‌برند. غیبت می‌کنیم، غیبتم را می‌کنند.

خیانت می‌کنیم خودمان مورد خیانت واقع می‌شویم. اکثرا اینگونه است. اما من در مورد مصیبت‌زدگی نسبت به اباعبدالله شکر می‌کنم و می‌خواهم این بیشتر شود. چرا؟

مصیبت‌زده شدن برای اباعبدالله یعنی شروع کنیم به حزن و غم و اشک و گریه اما باید دقت کنیم که گریه احساسی به درد نمی‌خورد.

روز عاشورا ۷۰ نفر از قبایل آمدند و گفتند که یا ابا عبدالله ما می‌رویم تا برایت دعا کنیم. ابا عبدالله می‌گویند من نیازی به دعا و گریه و مناجات شما ندارم. بمانید و کمک کنید یا از سرزمین کربلا بیرون بروید. چرا که فردا صدای "هل من ناصر ینصرنی" من را بشنوید و کمک نکنید، جزو همین "اللهم العن العصابه الّتی جاهدت الحسین و شایعت و بایعت و تابعت"، خواهید شد. مصیبت‌زدگی اشک می‌خواهد اما نه اشک این‌چنینی.

ایشان در پایان سوال دیگری مطرح کرد و گفت: آیا محرّم‌ها تکرار می‌شود؟

عاشورای امثال مثل عاشورای پارسال است؟ یا هر سال جدید است؟ مدام هر سال یک قصه می‌شنویم و اشک می‌ریزیم؟ محرم‌ها تکرار نمی‌شود. هر عاشورا و هر محرم یک دام محبت از ابا عبدالله است که هر سال  پهن می‌شود و حرهای جدیدی، طائب‌های جدیدی، توبه‌کن‌های جدیدی در دام محبت ابا عبدالله گیر کرده با امام حسین آشتی می‌کنند و از در محبت ابا عبدالله وارد روضه رضوان حق تعالی می‌شوند و وارد مکتب خانه اهل بیت می‌شوند و آن به آن تعالی پیدا می‌کنند.

در ادامه سخنرانی نیز ذاکر اهل بیت علیهم‌السلام به مدیحه‌سرایی پرداخته و جلسه با پذیرایی به پایان رسید.